PLENUMVERGADERING

De algemene bespreking is geopend.

La discussion générale est ouverte.

17.01 Sabien Lahaye-Battheu, rapporteur: Mijnheer de voorzitter, mijnheer de staatssecretaris, collega’s, het wetsvoorstel werd aanvankelijk besproken in de subcommissie Familierecht in de vergaderingen van 9 december en 6 en 13 januari.

Mevrouw Déom heeft in eerste instantie haar voorstel toegelicht, dat erin bestaat om een huwelijkspaar in de toekomst de mogelijkheid te geven om twee tot vier getuigen aan te wijzen, terwijl dit vandaag beperkt is tot verplicht twee getuigen.

Tijdens de bespreking heeft de heer Terwingen het amendement nr. 1 ingediend om de huwelijkskandidaten de vrijheid te laten om al dan niet getuigen aan te wijzen. Wanneer men ervoor opteert om te huwen met getuigen kan men volgens dit amendement maximaal vier getuigen aanwijzen.

Tijdens de bespreking heeft de vertegenwoordigster van de staatssecretaris ons op drie argumenten gewezen. Ten eerste, terwijl de voorbije jaren voor akten zoals de geboorteakte en de overlijdensakte het gebruik van getuigen werd afgeschaft omdat het alleen om ceremoniële tussenkomsten ging, gaat dit wetsvoorstel in de tegenovergestelde richting. Het voorziet meer bepaald in de mogelijkheid om het aantal getuigen uit te breiden. Ten tweede, de vertegenwoordigster wees ons op het feit dat men bij de burgerlijke stand opmerkt dat er eigenlijk maar een heel beperkte ruimte voor de handtekening van de getuigen is. Een derde bijkomend argument was het feit dat bij een huwelijksvoltrekking de getuigen de vrije wilsovereenstemming van het jonge koppel moeten vaststellen.

De indiener van het wetsvoorstel reageerde door erop te wijzen dat de juridische betekenis van getuigen naar een symbolische betekenis is geëvolueerd.

Er werden vervolgens amendementen ingediend door de heren Logghe en Landuyt.

De tekst werd door de subcommissie naar de commissie voor de Justitie doorverwezen. De commissie voor de Justitie heeft dit wetsvoorstel heel kort op 26 januari behandeld, waarna er op 3 februari werd gestemd.

Mevrouw Déom heeft in de commissie voor de Justitie een globaal amendement nr. 5 ingediend, dat ertoe strekt om de tekst van het wetsvoorstel te vervangen. In het amendement wordt verduidelijkt dat het huwelijk een belangrijke symbolische functie behoudt en daadwerkelijk een vorm van maatschappelijke erkenning is van die levensfase. De aanwezigheid van getuigen op dat ogenblik kan erg belangrijk zijn. Toch moet volgens mevrouw Déom worden erkend dat die aanwezigheid niet verplicht moet zijn. De toekomstige echtgenoten moeten daarover kunnen beslissen.

Voorts was er een tussenkomst van mevrouw Nyssens die zei dat zij de tekst zou steunen. Mevrouw Smeyers heeft aangekondigd dat zij tegen het voorstel zou stemmen. De heer Terwingen heeft zijn steun voor het voorstel uitgedrukt. De heer Van Hecke betreurde het dat, ik citeer uit het verslag: “de commissie haar kostbare tijd spendeert aan dergelijke voorstellen”.

Er waren ook nog tussenkomsten van de collega’s Logghe, Hamal en Libert.

Uiteindelijk heeft de commissie voor de Justitie dit voorstel aangenomen met tien stemmen voor, twee stemmen tegen en een onthouding.

Tot zover dit verslag.

Voorzitter: Corinne De Permentier, eerste ondervoorzitter.

Présidente: Corinne De Permentier, première vice-présidente.

Als u mij toestaat, mevrouw de voorzitter, wil ik namens mijn fractie nog een kort betoog houden omtrent dit voorstel. Het is namelijk zo dat dit wetsvoorstel tijdens de bespreking een merkwaardige evolutie heeft gekend. Het ging meerbepaald van de mogelijke uitbreiding van het aantal getuigen naar de vrijheid om nul tot vier getuigen te kiezen bij de huwelijksvoltrekking.

Voor Open Vld waren tijdens de bespreking drie argumenten van belang. In de eerste plaats de vrijheid om het aantal getuigen te bepalen binnen de vork van nul tot vier. Ten tweede, het argument van de mogelijke administratieve vereenvoudiging voor degenen die ervoor kiezen geen of slechts één getuige te nemen. Ten slotte het feit dat de ongelijkheid die vandaag nog bestaat tussen het kerkelijk en het burgerlijk huwelijk zo wordt weggewerkt. In het kerkelijk huwelijk kan men immers meerdere getuigen oproepen en in het burgerlijk is men beperkt tot twee.

De tijd zal uitwijzen welke richting jong gehuwden zullen inslaan. Ofwel het afschaffen en beperken van het aantal getuigen, ofwel het uitbreiden ervan. Ik weet dat sommige collega’s nogal neerbuigend gedaan hebben en zullen doen in verband over dat voorstel omdat het maar een “kleinigheid” zou regelen. Mijn antwoord daarop is dat wij in een beperkte tijdspanne het voorstel besproken hebben. We hebben daarbij snel en efficiënt gewerkt. Bovendien kan die zogenaamde “kleinigheid” het burgerlijk huwelijk van sommige koppels ten goede komen en hopelijk ook gelukkiger maken.

17.02 Raf Terwingen (CD&V): Mevrouw Lahaye-Battheu, bedankt voor het uitvoerige en goede verslag. Alle elementen zijn aangehaald. Voor onze partij, die onderhavig wetsvoorstel zal goedkeuren, zit het belang van het wetsvoorstel niet zozeer in de creatie van de mogelijkheid van vier getuigen. Blijkbaar was er daarvoor een maatschappelijk draagvlak, was er daarvoor een maatschappelijke vraag, was er een bepaalde noodzaak daaraan. Op dat vlak is mijn persoonlijke opinie dat als het niet baat, het ook niet schaadt.

Het belang van het wetsvoorstel zit echter in het feit – de meerderheid heeft immers mijn amendement, dat naderhand hernomen werd in het globale amendement dat ik samen met mevrouw Déom heb ingediend, gevolgd - dat er niet langer een verplichting is. Dat is voor CD&V het belangrijkste element in het wetsvoorstel. Daarvoor zijn er een aantal argumenten.

Ten eerste, getuigen hebben historisch en ook juridisch een bepaald belang. Vroeger konden heel wat mensen niet lezen of schrijven en was het van belang dat er getuigen waren om het bewijs te leveren van een bepaalde akte, van een bepaalde rechtshandeling. Dat is echter totaal achterhaald. Daarom is die verplichting helemaal niet meer zo noodzakelijk.

Ten tweede, het een en ander past in, zoals mevrouw Lahaye-Battheu ook heeft gezegd, het verhaal van de administratieve vereenvoudiging en het past sowieso ook in de modernisering van de burgerlijke stand, waarover mijn partij trouwens bezig is na te denken en waarover wij eventueel met een ontwerp zullen komen. Omwille van de modernisering is het van belang dat er zo weinig mogelijk administratieve lasten worden behouden.

Daarom zullen wij het voorstel steunen, ook naar analogie van, mevrouw de voorzitter, het feit dat reeds langer andere getuigen bij burgerlijke aktes ook zijn afgeschaft, denk maar aan de getuigen die vroeger nodig waren bij een overlijdensakte, maar denk ook maar aan de getuigen die noodzakelijk waren bij een geboorteakte.

Ik herinner mij dat ondertussen 10 tot 15 jaar geleden er ook wat maatschappelijke deining was over de afschaffing van de getuigen bij die geboorteakte, om de eenvoudige reden dat men ervan uitging dat men dan het kind niet meer zou aangeven en er minder festiviteiten zouden zijn. Welnu, ik heb ondertussen vastgesteld dat er daarover niet meer geklaagd wordt. Naar analogie van die twee afschaffingen is ook de voorgestelde afschaffing niet meer dan logisch.

Voor alle duidelijkheid, er was vroeger een juridische noodzaak, er was een juridisch belang. Het belang van de getuigen is geen juridisch, maar symbolische verhaal geworden. Regels in het Burgerlijk Wetboek dienen niet om symbolen in stand te houden, maar alleen om juridische zekerheden te creëren. Daarom zullen wij het wetsvoorstel, met name vanwege de afschaffing van de verplichting, steunen.

17.03 Stefaan Van Hecke (Ecolo-Groen!): Ik denk dat we even aandacht moeten besteden aan voorliggende, zeer belangrijke wetsvoorstel. Het is misschien wel een van de belangrijkste wetten die we deze legislatuur zullen goedkeuren in de Kamer.

Er zijn heel veel problemen bij Justitie. De commissie voor de Justitie komt twee dagen per week samen. We hebben heel veel werk. Welnu, het voorstel toont waarachtig aan wat de prioriteit is van de meerderheid. Een subcommissie Familierecht heeft zich een drietal keer over het zéér belangwekkende voorstel gebogen. Het resultaat was dat sommigen liever de getuigen zouden afschaffen, terwijl anderen er meer wilden. Het compromis is dan dat alles mogelijk is. In plaats van een mogelijkheid, namelijk twee getuigen, zijn er nu vijf mogelijkheden: vier getuigen, drie getuigen, twee getuigen, een getuige of geen getuigen.

De keuze is verruimd. In het kader van de administratieve vereenvoudiging is dat natuurlijk een zeer grote vooruitgang. Ik hoor de liberalen dat met veel verve verdedigen, terwijl ik de voormalige staatssecretaris, nu minister, vroeger hoorde spreken over de Kafkatest. Er moest gekeken worden of we niet alles te ingewikkeld maakten, enzovoort. Met het voorstel maken we het natuurlijk allemaal veel te ingewikkeld. Wanneer de mensen willen huwen, zullen ze die keuze moeten maken op het gemeentehuis. Sommigen zullen niet weten wat ze moeten doen.

De formule met twee getuigen is altijd bekend geweest. Men zegt: baat het niet, dan schaadt het niet. Naar mijn mening, collega Terwingen, kan het ook aanleiding geven tot een aantal conflicten. Stel dat iemand voor de klassieke formule met twee getuigen kiest. Misschien waren er nog mensen die graag getuige zouden geweest zijn en die dan misschien boos zijn, omdat de mogelijk niet is aangewend om een derde of vierde getuige naar voren te schuiven.

Ik denk niet dat het in de praktijk echt een vooruitgang zal zijn. Ik zie het nut van de wijziging echt niet in. Ik denk dat het systeem met twee getuigen zoals het er nu is, geen echt grote problemen opleverde. Ik zie niet in waarom we dat moeten wijzigen en veel complexer maken. We zullen het voorstel dan ook niet steunen.

17.04 Bert Schoofs (VB): Mevrouw de voorzitter, het is een van die wetsvoorstellen waarbij men bij een eerste lezing en een eerste indruk zou kunnen vragen welk bezwaar men hiertegen kan opperen? Wie echter naar collega Van Hecke heeft geluisterd, zal ook een deel van zijn argumenten in mijn betoog terugvinden.

Wij zijn de partij van de traditie, de meest behoudsgezinde partij in dit halfrond. Daarover zal geen betwisting bestaan. Men kan zich dus afvragen waarom het Vlaams Belang een dergelijke wet niet zou goedkeuren, want het aantal getuigen wordt uitgebreid.

Wij zijn geen voorstander te allen prijze van het behoud van de tradities die in de wet zijn ingeschreven en zeker niet omwille van sentimenten. Vooral de sentimenten hebben hier gespeeld en niet de bekommernis om het instituut huwelijk, niet de rationaliteit, niet de ratio legis van de getuigen.

Wij stellen dat de afschaffing allicht de meest logische en de enige optie geweest zou zijn, indien men echt een wijziging had willen overwegen. Er zijn geen administratieve, praktische of juridische gronden meer en geen gronden van rechtszekerheid om de getuigen in stand te houden. Als men iets had willen wijzigen, had men het beter bij twee gehouden, want nu zal men – collega Van Hecke zei het al – geen, een, twee, drie of vier getuigen krijgen. Kortom, de ambtenaar van de burgerlijke stand zal het alleen maar moeilijker krijgen. Dit zal meer aanleiding geven tot vergissingen en fouten. Ik vraag mij af of men nog zo gelukkig zal zijn, indien men een of twee weken na het huwelijk een telefoontje krijgt van de ambtenaar van de burgerlijke stand. Fouten zijn altijd mogelijk. Vergissen is menselijk. Men bouwt hier de mogelijkheid tot vergissingen in. De partijen die zich de voorbije decennia helemaal niet om het instituut huwelijk bekommerd hebben, willen nu het huwelijk een aantal sentimenten en showelementen meegeven.

Het meest dwaze argument in de commissie voor het Familierecht was wel dat twee getuigen wel eens een probleem zouden kunnen geven en dat men dan toch beter vier getuigen zou hebben, omdat dan vier mensen mee kunnen tekenen. Men zal maar de vijfde of zesde kandidaat-getuige zijn, die nu met deze wet ook niet zal kunnen medeondertekenen. In feite had men dan beter een gastenboek kunnen aanleggen. Dan had de hele zaal kunnen medeondertekenen. De grootste administratieve vereenvoudiging zou misschien wel die geweest zijn waarbij de getuigen niet meer als getuigen gehonoreerd zouden worden.

Kortom, dit is geen herwaardering van het instituut huwelijk, maar veeleer het tegendeel. Dit is een verdere banalisering van het instituut huwelijk. Daarom zien wij niet in waarom er argumenten zouden bestaan om deze wetswijziging goed te keuren.

17.05 Raf Terwingen (CD&V): Mevrouw de voorzitter, ik wil de polemiek over dergelijke eenvoudige wetsvoorstellen niet opdrijven. Ik vind het cynisme van de heer Van Hecke misplaatst. Hij kan het op deze manier brengen, maar ik stel vast – ik denk dat de andere leden van de commissie voor het Familierecht mij zullen bijtreden – dat er in de commissie voor het Familierecht, waar het wel enigszins besproken werd, op dat moment geen oppositie was van Groen! Er was toen geen enkel argument hiertegen. Men heeft het zelfs gesteund.

Met betrekking tot het Vlaams Belang dien ik hetzelfde vast te stellen. Ik stel daarenboven vast dat men de afschaffing van de verplichting wel belangrijk vindt. Het verheugt mij dat tenminste dat aspect, dat ik met mijn amendement heb gebracht, door het Vlaams Belang wordt gesteund.

17.06 Valérie Déom (PS): Madame la présidente, je voudrais rebondir très rapidement sur les propos de M. Terwingen.

La sous-commission de la Famille n’a pas pris du temps sur l'examen d’autres propositions. Elle travaille. Elle a élaboré le texte sur les parts contributives qui était très attendu. On attend par ailleurs l’examen du texte sur les incapacités et sur le tribunal de la famille. Je crois que nous avons consacré en tout et pour tout une heure de la commission de la Justice à ce texte.

Il est évident que ce texte ne va pas révolutionner la justice. Ce n'est pas non plus son objectif. Son objectif est de simplifier la vie des gens et d'améliorer la vie des futurs mariés.

Par ailleurs, un représentant du groupe Ecolo-Groen! a participé activement aux débats en sous-commission de la Famille. Il faudrait peut-être se mettre d'accord au sein de ce groupe sur les attitudes à prendre au sujet des propositions de loi qui sont discutées en commission et en sous-commission.

Je pense que le compromis auquel on a abouti va dans le sens d'une simplification administrative et d'une reconnaissance sociale des témoins au mariage. Pour le reste, nous verrons comment la loi sera appliquée à l'avenir.

La présidente: Merci, madame Déom, pour cet éclaircissement.

Vraagt nog iemand het woord? (Nee)

Quelqu'un demande-t-il encore la parole? (Non)

De algemene bespreking is gesloten.

La discussion générale est close.

18 Wetsontwerp met betrekking tot de verzwarende omstandigheid voor daders van bepaalde misdrijven tegen bepaalde personen bekleed met een openbare hoedanigheid (1696/1-5)

Wij vatten de bespreking van de artikelen aan. De door de commissie aangenomen tekst geldt als basis voor de bespreking. (Rgt 85, 4) (2165/6)

Nous passons à la discussion des articles. Le texte adopté par la commission sert de base à la discussion. (Rgt 85, 4) (2165/6)

Het opschrift werd door de commissie gewijzigd in “wetsvoorstel tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek, in verband met de getuigen bij het burgerlijk huwelijk".

L’intitulé a été modifié par la commission en “proposition de loi modifiant le Code civil en ce qui concerne les témoins au mariage civil".

Het wetsvoorstel telt 5 artikelen.

La proposition de loi compte 5 articles.

Er werden geen amendementen ingediend.

Aucun amendement n'a été déposé.

De artikelen 1 tot 5 worden artikel per artikel aangenomen.

Les articles 1 à 5 sont adoptés article par article.

De bespreking van de artikelen is gesloten. De stemming over het geheel zal later plaatsvinden.

La discussion des articles est close. Le vote sur l'ensemble aura lieu ultérieurement.

- Wetsvoorstel tot invoering in het Strafwetboek van een verzwarende omstandigheid voor bepaalde misdrijven tegen bepaalde personen bekleed met een openbare hoedanigheid (1661/1-2)

18 Projet de loi relatif à la circonstance aggravante pour les auteurs de certaines infractions commises envers certaines personnes à caractère public (1696/1-5)

- Proposition de loi instaurant dans le Code pénal une circonstance aggravante pour certaines infractions commises envers certaines personnes à caractère public (1661/1-2)

Wetsontwerp overgezonden door de Senaat

Projet de loi transmis par le Sénat

Voorstel ingediend door:

Proposition déposée par:

Michel Doomst

De algemene bespreking is geopend.

La discussion générale est ouverte.

18.01 Sabien Lahaye-Battheu, rapporteur: Mevrouw de voorzitter, dit wetsontwerp werd besproken in de commissie voor de Justitie in de vergaderingen van 27 januari en 10 februari 2009 en in de vergadering van 3 februari 2010.

De vertegenwoordiger van de minister heeft verduidelijkt dat dit ontwerp tot doel heeft ministeriële ambtenaren, agenten die drager zijn van het openbaar gezag of enig ander persoon met een openbare hoedanigheid, te beschermen tegen geweldplegingen die tegen hen in de uitvoering of ter gelegenheid van de uitoefening van hun bediening worden gepleegd. Het ontwerp voorziet in de aanpassing van artikel 280 van het Strafwetboek.

Aanvankelijk waren de wetsvoorstellen van collega’s François-Xavier de Donnea en Daniel Bacquelaine aangehecht, alsook het wetsvoorstel van de heer Doomst.

Tijdens de algemene bespreking werd het woord gevoerd door de collega’s Schoofs, Hamal en De Schamphelaere. De commissie heeft beslist om het advies van de Raad van State in te winnen. Nadat dit werd bekomen, werd de tekst verder besproken met redevoeringen van mevrouw Nyssens, de minister, mevrouw Lalieux, mevrouw Van Cauter, de heren Van Hecke, Doomst, Schoofs en mevrouw De Rammelaere.

Het geheel werd ongewijzigd aangenomen met 12 stemmen voor bij 2 onthoudingen.

18.02 Carina Van Cauter (Open Vld): Mevrouw de voorzitter, Open Vld zal dit voorstel steunen. Het was een noodzakelijk initiatief. De afgelopen jaren is het aantal geweldplegingen tegen politieambtenaren jammer genoeg fors gestegen. In 2008 kenden we ongeveer 980 geregistreerde geweldplegingen tegen politieambtenaren. De kleine zijn dan waarschijnlijk nog buiten beschouwing gebleven. Dit heeft misschien te maken met het feit dat de politie dagelijks meer effectief werk verricht, doortastend criminelen bestrijdt, maar dan botst op de muur van diegenen die te allen prijze hun aanhouding en berechting willen voorkomen en daarbij het geweld niet schuwen. De recente incidenten in Brussel waren daarvan een illustratie.

Onze fractie vindt dat deze politieambtenaren die hun leven en veiligheid riskeren om onze veiligheid te waarborgen effectief recht hebben op meer rechtvaardigheid. Dat betekent dat de wetgeving moest worden aangepast, in die zin dat de minimumstraffen moesten worden opgetrokken en dat ook de maximumstraffen moesten worden geremedieerd. Deze verhoging van de strafmaat is enkel een signaal van de wetgever dat wij dit geweld dat tegen de politie wordt gepleegd niet dulden.

We moeten ook eerlijk en bescheiden blijven en beseffen dat deze regelgeving de politieman die dagelijks in de weer is met zijn opdracht an sich niet beschermt. We hebben het in de commissie gezegd, dit is geen kogelvrij vest. Andere maatregelen zullen ook noodzakelijk zijn. We denken aan voldoende politie op het terrein. Ook een snellere en efficiëntere werking van de justitie in het algemeen moet worden nagestreefd.

Er kunnen nog andere wetgevende initiatieven komen om de politie toe te laten haar kerntaken te vervullen. We denken daarbij onder meer aan het wetsvoorstel dat straks zal worden goedgekeurd met betrekking tot de administratieve vereenvoudiging. De politie moet dan niet langer tussenkomen bij de betekening in strafzaken. Al deze maatregelen samen moeten het mogelijk maken dat de politie efficiënt kan optreden en daarbij zo weinig mogelijk risico’s en gevaren tegemoet moet treden.

Collega’s, een aantal van ons heeft er met betrekking tot de strafmaat voor gepleit om voorzichtig te werk te gaan. Ik meen dat er een evenwichtig voorstel is geformuleerd. Wij steunen het. De brede discussie over de strafmaten in het algemeen zal op een andere ogenblik moeten worden gevoerd. Voor ons mocht dat echter geen excuus zijn om vandaag stil te zitten. We zullen dit voorstel dan ook steunen.

18.03 Michel Doomst (CD&V): Mevrouw de voorzitter, mijnheer de staatssecretaris, collega’s, wij hebben er weliswaar anderhalf jaar over gedaan om dit voorstel en ontwerp in de plenaire vergadering van de Kamer te kunnen krijgen. Dit is misschien een beetje lang, maar beter laat dan nooit.

De aarzeling bij de twijfelaars was of dit voor de politiemensen een gepaste verzwaring was ten aanzien van mensen die tegen de uitoefening van het ambt van politie agressief optreden. Ik denk dat het antwoord daarop vandaag volmondig ja moet zijn omdat de feiten op dat vlak de indieners gelijk geven.

In 2008 is het voorstel in de Senaat ingediend door collega Claes. Einde 2008 werd het overgenomen door de Kamer. De druk, vooral vanuit de streek Brussel-Halle-Vilvoorde, na de aanslag op agente Kitty Van Nieuwenhuysen, was zeer groot. Vanuit onze fractie wilden en willen wij dat geweld tegen politiemensen strenger wordt bestraft. Waarom? Omdat het zonneklaar is dat agenten in hun dagelijks werk blootgesteld zijn aan agressie en bedreigingen, en dit niet vermindert, integendeel. De bedreigingen worden met de dag agressiever en wij denken dat de wetgever daarop adequaat moet reageren.

Het is door collega Van Cauter ook al gezegd, de hevige incidenten in Brussel hebben de druk op dit wetsvoorstel enorm verhoogd. De politiediensten lopen in de uitoefening van hun functie immers een groter risico en daardoor hebben zij op wetgevend vlak ook recht op een verhoogde bescherming. Het is uiteraard de bedoeling dat dit tot een afschrikeffect zou leiden voor wie agressie wil plegen tegen agenten. Vandaar dat voor opzettelijke slagen zonder verwondingen, maar met voorbedachten rade en met ziekte of arbeidsongeschiktheid tot gevolg, de minimumstraffen gelijk worden gesteld met misdrijven tegen personen die een openbaar ambt bekleden. Voor de 30 000 actieve politiemensen is er een verzwaring van de maximumstraffen tegenover wie tegen hen een agressief gedrag vertoont, tot respectievelijk 1, 2, 4 en 5 jaar.

Onze fractie is ervan overtuigd dat dit ontwerp een correcte mix is van juridische billijkheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid tegenover de politiemensen. Dit mag niet de laatste stap zijn, maar het moet wel een duidelijk signaal zijn dat wij agenten in hun gevaarlijk maatschappelijk functioneren volop steunen. Ik denk dat het een sterk en passend eerbetoon is aan Kitty Van Nieuwenhuysen.

Onze fractie is iedereen dankbaar die aan dit voorstel heeft meegewerkt en het uiteindelijk ook zal steunen.

18.04 Bert Schoofs (VB): Mevrouw de voorzitter, voor alle duidelijkheid, wij keuren dit wetsontwerp goed.

Toch heb ik een randbemerking. Het ontwerp leent zich uitstekend om iemand het verschil tussen ironie en cynisme uit te leggen. Ironie is wat enkele weken geleden in de commissie voor de Justitie gebeurde. Dit ontwerp stond geagendeerd, toevallig net op het ogenblik dat Brussel in de fik stond, als ik mij zo mag uitdrukken. Het kon op dat ogenblik niet snel genoeg gaan. Hadden we als oppositie even niet opgelet, dan was het simpelweg door de commissie gejaagd. Het moest op dat ogenblik vooral op just-in-time-wetgeving lijken, precies op tijd, doeltreffend, snel en efficiënt. De wetgever had alle troeven in handen en legde ze daar in de commissie op tafel. Het ironische is dus dat het ontwerp louter toevallig geagendeerd stond. Het heeft er anderhalf jaar over gedaan om goedgekeurd te worden. Het was een agendacalamiteit die zeker de meerderheid goed uitkwam. Dat is ironie, daarmee valt te leven.

Er is ook zoiets als cynisme. Deze week kwamen parlementsleden in de commissie voor de Justitie tussenbeide over de aangekondigde vrijlating van de moordenaar van Mark Munten. Op het ogenblik dus dat in plenaire vergadering wordt gestemd over het wetsontwerp, wordt in de commissie het debat gevoerd over de vrijlating van wat men in de Verenigde Staten een copkiller heet.

De vrijlating van de moordenaar van Mark Munten werd aangekondigd, zonder dat de weduwe was ingelicht.

Deze voorbeelden van ironie en cynisme tonen de huidige politieke realiteit aan. Het huidige beleid zit tussen ironie en cynisme. Laksheid en straffeloosheid vieren hoogtij. Wij staan bijzonder sceptisch tegenover de effectiviteit en de effectieve uitvoering van deze wet. Ik moet maar verwijzen naar de discussie die wij deze week voerden over de strafuitvoeringsnota van de minister van Justitie. Bepaalde meerderheidspartijen zijn in hun betogen blijkbaar al vergeten dat zij — terecht overigens — de minister even hard hebben aangepakt inzake strafuitvoering als de oppositie, en de ongeloofwaardigheid van zijn nota hebben aangetoond.

Als een geweldpleger tegenover een politieagent in de volgende vijf jaar ook maar een minuut langer in de cel zal zitten ingevolge de strafverzwaring waarover wij vandaag stemmen, dan mogen wij allen van geluk spreken. Het zal zeker niet de verdienste van deze regering zijn.

Wij keuren dit wetsontwerp goed. Wij hadden trouwens een wetsvoorstel in dezelfde zin ingediend. Ons enthousiasme is sinds de indiening enkel maar getemperd. U zult het uit mijn betoog kunnen afleiden.

Vandaag beperken wij onze commentaar over dit wetsontwerp tot het devies: baat het niet, dan schaadt het niet. Dat is blijkbaar de filosofie. Ik heb het ook gehoord tijdens het vorig wetsvoorstel dat wij bespraken.

18.05 Thierry Giet (PS): Madame la présidente, chers collègues, je crois qu'il convient sans aucun doute d'étager les peines en fonction de la gravité des faits commis. Effectivement, cette gradation peut évoluer comme la société évolue. Je pense par exemple à ce qui s'est fait sous la législature précédente pour une série de professions appelées à se confronter de plus en plus avec la violence et ses conséquences alors qu'aucune d'entre elles n'y est prédestinée. Édicter une circonstance aggravante prend alors tout son sens, notre société prenant davantage en compte la situation particulière de ces professions plus exposées aujourd'hui qu'hier.

Toutefois, en ce qui concerne les forces de l'ordre, la situation me paraît être tout autre. Les circonstances aggravantes et les incriminations spécifiques existent depuis longtemps. Faire partie des forces de l'ordre, c'est exercer une profession qui, par nature, fait face à la délinquance, souvent violente. Je crois que le législateur l'avait bien compris et en avait déjà tiré toutes les conséquences.

Sans doute fallait-il corriger des anomalies comme, par exemple, des minima de peines plus bas pour les forces de l'ordre que pour d'autres professions. Le texte qui nous est soumis aujourd'hui corrige ces anomalies.

Par ailleurs, avec d'autres ici, j'en appelle à un réexamen global de l'échelle des peines. Je l'ai dit, une société évolue et ce qui était considéré comme peu grave, voici quelques décennies voire un siècle, peut être aujourd'hui insupportable et donc puni plus lourdement. L'inverse est également possible. Nous savons tous que notre Code pénal punissait plus sévèrement au XIX^e siècle, l'atteinte à la propriété et aux biens que l'atteinte aux personnes. Aujourd'hui, plus personne ne pourrait comprendre qu'il en soit encore ainsi.

Ce réaménagement des peines, nous l'avons déjà demandé lors du débat sur la réforme de la cour d'assises et à d'autres occasions, cette semaine encore, lors du débat de la note sur l'exécution des peines.

Ce n'est évidemment pas simple. Il s'agit d'un débat difficile qui met en jeu des valeurs différentes, concurrentes, voire contradictoires.

En définitive, qu'en est-il de ce texte qui nous est proposé? La situation me paraît tout autre. Tout d'abord, comme je l'ai indiqué, les circonstances aggravantes et les incriminations spécifiques existent déjà. Ensuite, l'examen des faits et des circonstances qui ont présidé à la genèse de ce projet et des propositions jointes, tout comme l'examen des faits et circonstances qui vont conduire à l'adoption de ce texte, démontrent à suffisance que l'objectif est vicié tant au départ qu'à l'arrivée.

Ce n'est, en effet, pas par hasard que l'on surnomme ce projet du prénom de la policière qui a été assassinée. Ce texte est né de la fusillade qui lui a coûté la vie. Ce n'est pas par hasard s'il a été adopté en quelques minutes en commission de la Justice alors qu'il figurait à son ordre du jour depuis des mois; c'est, bien sûr, à la suite de la récente fusillade à Bruxelles.

Les faits tragiques que je viens de rappeler et que nous avons tous en tête sont évidemment inacceptables et doivent être combattus par tout démocrate qui se respecte. Mais je conteste avec force que le vote de ce texte, dont le seul objet est d'aggraver des peines, puisse participer en quoi que ce soit à la lutte contre la délinquance. Pourtant, c'est ce qui est affirmé, et dans les textes et dans les débats en cours – et encore aujourd'hui. Je ne peux me joindre à ces propos car je pense fondamentalement que cela revient à tromper la population.

Faire croire aux citoyens, voire aux membres des forces de l'ordre, que, grâce à ce texte, les violences graves envers les policiers seront mieux combattues et diminueront est une ineptie. Car, enfin, si la lourdeur de la peine avait une influence déterminante sur la commission des infractions, il y a longtemps que cela se saurait. Je me risquerais même à dire que toute infraction devrait être logiquement punie de la perpétuité afin d'éviter qu'elle ne soit perpétrée. Cela n'a pas de sens, mais c'est pourtant ce qu'on laisse croire! Cela me paraît contraire à toutes les études sérieuses, mais également au bon sens. Qui peut imaginer un instant que des braqueurs violents, armés de kalachnikovs, soient un tant soit peu interpellés par une sanction prévue au Code pénal, que beaucoup ici, à commencer par moi, ne connaissent pas?

La prévention par la sanction est à mon sens un leurre. C'est donc un mauvais signal pour la population. Cela n'arrangera rien et, un jour ou l'autre, le citoyen nous demandera des comptes sur cette législation rédigée puis votée en surfant sur l'émotion profonde que les faits rappelés ont très naturellement suscitée.

Ce n'est pas ainsi que les politiques vont regagner la confiance des électeurs. Ce n'est pas ainsi que les citoyens retrouveront la confiance en la justice. Ainsi donc, à ce double titre: inefficacité et miroir aux alouettes, ces textes sont inutiles.

Mais voilà, à la faveur des récents "événements" à Bruxelles, ce dossier est tombé dans l'escarcelle de la logique majoritaire. Soit, il en sera donc ainsi, mais je crois vraiment que ce n'est pas un bon signal que nous allons donner!

18.06 Stefaan Van Hecke (Ecolo-Groen!): Mevrouw de voorzitter, volgens mij valt er weinig toe te voegen aan de uiteenzetting van mijnheer Giet. Ik kan mij grotendeels vinden in zijn argumentatie, zowel wat betreft de timing die is gehanteerd als wat de mogelijke effecten betreft die het stemmen voor de strafverzwaring kunnen hebben.

Een debat over de strafmaat is een zeer belangrijk debat maar het moet in zijn totaliteit gevoerd worden. Wat men thans doet is naar aanleiding van bepaalde incidenten de discussie voeren rond bepaalde artikelen en delen van het Strafwetboek, zonder het geheel in ogenschouw te nemen. Het kan best zijn dat bepaalde straffen te laag of te hoog liggen. Dan gaat het echter niet enkel over de misdrijven die voorliggen vandaag, maar dan kan het gaan over vele andere misdrijven.

Vandaar dat in de commissie voor de Justitie de consensus gegroeid is dat het hele Strafwetboek herzien moet worden om zo meer coherentie te krijgen in de strafmaat. Dat was ook een voorstel dat de minister van Justitie heeft gelanceerd in zijn nota over strafuitvoering. Die nota werd op veel kritiek onthaald, ook vanuit de meerderheid. Er stond echter wel een goed voorstel in, namelijk om een commissie op te richten om een grondig onderzoek te voeren naar de manier waarop het Strafwetboek nu is opgesteld en de verhouding van de straffen onder elkaar. Volgens mij is dat nog altijd de beste manier van werken. De logica van een meerderheid, van wat hier alle dagen gebeurt en een aantal incidenten hebben ertoe geleid dat dit voorstel een paar weken geleden snel goedgekeurd werd. Het wetsvoorstel was nochtans al langer ingediend. Dat is effectief waar. Het is in een stroomversnelling gekomen.

18.07 Michel Doomst (CD&V): Ik begrijp dat de collega’s denigrerend over het voorstel willen doen en dat ze de waarde ervan betwijfelen. Indien het dan echt zo onbelangrijk was, vraag ik me af waarom het dan zestien maanden is blijven hangen? Pleiten diegenen die net zijn tussenbeide gekomen dan voor een repressievere aanpak? Voor ons als wetgever is het een fundamentele plicht om strafmaten af te stemmen op de misdrijven. Wat misdrijven betreft tegen mensen die publiek het gezag moeten uitoefenen en zich in zeer moeilijke omstandigheden moeten verweren, moet de wetgever simpelweg uit respect de strafmaat in overeenstemming brengen met het misdrijf.

18.08 Stefaan Van Hecke (Ecolo-Groen!): Dat is natuurlijk de discussie die men voert naar aanleiding van recente gebeurtenissen met politiemensen. Men zou evenwel het hele bestaande strafarsenaal moeten herbekijken. Volgens mij is iedereen het daar ook mee eens. Misschien zal de conclusie van het onderzoek zijn dat bepaalde misdrijven tegen bepaalde personen zwaarder bestraft moeten worden. Laten we die debatten echter grondig en in hun algemeenheid voeren.

Het effect dat wij nu zullen hebben is vooral psychologisch zeer belangrijk. Ook politiek zal het een heel belangrijk signaal zijn, maar ik meen dat er in de realiteit weinig zal gebeuren. Ik heb het al gezegd in de commissie. Als een zware gangster zwaar bewapend oog in oog staat met een politieagent en van plan is te schieten, zal die zich niet geremd voelen omdat de Kamer op 25 februari 2010 de wet heeft verzwaard. Dat zal hij niet doen.

Kortom, deze wetswijziging zal er niet toe leiden dat er minder criminaliteit is of dat er minder zware criminaliteit is. Ik weet het, het is psychologisch belangrijk dat er een signaal gegeven wordt, maar daarmee zullen wij de veiligheidsproblemen die bestaan niet grondig veranderen. Dat is de essentie van het verhaal.

Ik ben het eens met de wijziging aan de minimumstraffen zodat die in verhouding worden gebracht. Maar sommige maximumstraffen worden verdubbeld van 5 tot 10 jaar en andere gaan van 10 naar 15 jaar, en dergelijke meer. Reeds vandaag heeft de rechter al een zekere ruimte in het straffen. Wanneer hij tussen 1 en 5 jaar kan geven, kan hij de minimumstraf geven, zelfs met uitstel, of hij kan effectief het maximum opleggen. Die ruimte hebben de rechters nu ook.

Zij kunnen ook inschatten of bepaalde misdaden zwaarder gestraft moeten worden. Dat kunnen zij nu ook. Als zij vinden dat slagen en verwondingen aan een politieagent echt niet door de beugel kunnen, kunnen zij nu ook perfect zwaardere straffen uitspreken dan wanneer de slachtoffers gewone burgers zijn. Dat kunnen zij perfect. Wij hoeven dit niet altijd te regelen bij wet.

Ik herhaal dat dit in de realiteit niet zal leiden tot de vermindering van de criminaliteit. Ik nodig de minister van Justitie uit werk te maken van de reeds aangekondigde grondige herziening van het straffenarsenaal, waaraan wij graag op een zeer constructieve manier zullen meewerken.

18.09 Michel Doomst (CD&V): Mevrouw de voorzitter, ik wil gewoon bevestigen dat dit maar een stap in het proces is. Ik heb de uiteenzettingen van Groen! en van de PS goed gehoord. Zij zeggen dat er strenger moet worden opgetreden. Ik hoop dan ook dat de komende weken en maanden – en er zullen zich nog incidenten voordoen – straffere stappen vooruit gedaan worden en dat diezelfde fracties die stappen zullen volgen om het beleid verder in die richting uit te bouwen.

18.10 Bart Laeremans (VB): Ik was aanvankelijk niet van plan tussenbeide te komen, ook al omdat mijn collega tussenbeide gekomen is. Zeker nu ik de heer Doomst hoor, vind ik het bijna hilarisch. Hij zegt dat ze straffere stappen zullen nemen.

Ik raad u toch aan de nota te lezen die minister De Clerck naar voor geschoven heeft inzake de strafuitvoering. Daardoor zal men ervoor zorgen dat de straffen de komende jaren nog minder worden uitgevoerd en dat criminelen nog sneller de gevangenis verlaten of nog minder de gevangenis in gaan. Via de enkelband gaat men het oplossen, zodat die mensen helemaal niet meer in de gevangenis komen. Dat zal nog verder veralgemeend worden. De laksheid zal nog toenemen.

Ik zie op welke manier het dossier-Munten aangepakt is, waar een politieman met een kalasjnikov werd doorgeschoten. De dader is in 2005 veroordeeld tot 20 jaar. Hij had voordien nog eens 10 jaar gekregen. Samen dus 30 jaar. Dit voorjaar komt hij weer vrij en zit hij met een enkelband thuis!

In zo’n klimaat zegt u dat men zwaarder zal optreden bij feiten gepleegd tegen politieagenten. Dat is symboliek. Er wordt hier vandaag een beetje gespeeld met de vorm en aan lippendienst gedaan, maar in de praktijk zie ik geen vaste wil om de personen die politiemensen neerschieten of zwaar verwonden, echt zwaarder te straffen. Die intentie is jammer genoeg gewoon afwezig.

18.11 Michel Doomst (CD&V): Ik wil gewoon bevestigen, mevrouw de voorzitter, dat het juist de bedoeling is van het voorstel zoals het nu voorligt en van de nota die de minister heeft ingediend, om in de richting van een steviger lik-op-stuk beleid te gaan. Naar mijn mening is dat ook de richting waarin we de komende weken en maanden samen moeten evolueren.

18.12 Clotilde Nyssens (cdH): Madame la présidente, il est classique ce débat sur l'efficacité du droit pénal, la valeur symbolique du droit pénal et surtout l'effectivité de l'échelle des peines. Beaucoup d'entre nous ont déjà dit la nécessité et l'urgence d'un travail qui n'est pas facile à mener. C'est un travail général que de revoir l'échelle des peines afin que cette échelle colle à notre société actuelle.

Je crois que c'était hier ou avant-hier qu'il en était question dans la note présentée par le ministre de la Justice. Il est évident que cette échelle doit être revue dans notre vieux Code pénal. M. Giet l'a dit plusieurs fois, de même que M. Van Hecke.

Monsieur le ministre, vous nous avez dit que vous mettiez sur pied une commission pour ce faire. Mais j'ai surtout entendu que cette commission ne part pas de zéro, sinon elle durerait dix ans. Il faudrait que vous puissiez vous appuyer sur des travaux déjà faits et refaits. Je pense aux commissions Holsters et autres.

Je suis persuadée que les études et les constats sont faits, mais qu'il faut à présent un travail politique, qui n'est guère facile. Nous venons de voter aussi un Code pénal social où l'échelle des peines a été revue: ce travail a pris à peu près dix ans. J'espère que nous n'attendrons plus dix ans pour réaliser ce travail-ci. Il s'agit donc d'un travail politique que de savoir comment réprimer, à quelle hauteur et quoi.

En ce qui concerne la proposition qui nous vient du Sénat, le cdH votera positivement, comme le cdH l'a aussi votée au Sénat.

La seule valeur symbolique de cette proposition de loi, c'est qu'on met en avant l'autorité des forces de police. Il est vrai que les policiers et agents de police représentent une autorité, qu'ils ont probablement besoin d'un soutien non pas psychologique, comme le disait M. Van Hecke, mais peut-être plus d'un symbole. En effet, le droit pénal comporte une part symbolique.

Je rejoins aussi M. Giet qui dit que le droit pénal ne peut pas être que symbolique, qu'un droit pénal sans effectivité entraînerait qu'on se posât des questions. Il est vrai que les malfrats n'iront pas étudier la hauteur de la peine avant de perpétrer leurs coups.

Le cdH votera donc la proposition, mais pas avec un enthousiasme particulier vu que nous n'aimons pas intervenir au cas par cas. Cependant, nous comprenons bien dans quelles circonstances ce texte nous est présenté aujourd'hui.

De voorzitter: Vraagt nog iemand het woord? (Nee)

Quelqu'un demande-t-il encore la parole? (Non)

De algemene bespreking is gesloten.

La discussion générale est close.

19 Wetsvoorstel tot wijziging van het Gerechtelijk Wetboek wat de betekening in strafzaken betreft (1211/1-9)

Wij vatten de bespreking van de artikelen aan. De door de commissie aangenomen tekst geldt als basis voor de bespreking. (Rgt 85, 4) (1696/1)

Nous passons à la discussion des articles. Le texte adopté par la commission sert de base à la discussion. (Rgt 85, 4) (1696/1)

Het wetsontwerp telt 10 artikelen.

Le projet de loi compte 10 articles.

Er werden geen amendementen ingediend.

Aucun amendement n'a été déposé.

De artikelen 1 tot 10 worden artikel per artikel aangenomen.

Les articles 1 à 10 sont adoptés article par article.

De bespreking van de artikelen is gesloten. De stemming over het geheel zal later plaatsvinden.

La discussion des articles est close. Le vote sur l'ensemble aura lieu ultérieurement.

19 Proposition de loi modifiant le Code judiciaire en ce qui concerne la signification en matière pénale (1211/1-9)

Voorstel ingediend door:

Proposition déposée par:

Sabien Lahaye-Battheu, Carina Van Cauter, Marie-Christine Marghem, Sonja Becq, Mia De Schamphelaere, Raf Terwingen

De algemene bespreking is geopend.

La discussion générale est ouverte.

Mme Valérie Déom, rapporteur, renvoie à son rapport écrit.

19.01 Mia De Schamphelaere (CD&V): Mevrouw de voorzitter, collega’s, onze fractie heeft onderhavig voorstel altijd graag ondersteund, om verschillende redenen.

Eigenlijk was het verschil in betekening tussen strafzaken en andere zaken dan strafzaken ingevoegd door de wet van 1985. Toen gebeurde een betekening bijna altijd nog aan de persoon zelf. Maar de tijden zijn natuurlijk veranderd. Onze samenleving is mobieler. Er zijn meer alleenstaanden en er zijn meer tweeverdieners. Die wijze van betekening is op dit moment dan ook niet meer aangepast.

Die werkwijze veroorzaakt namelijk heel wat administratieve last voor de politiediensten. Zij moeten meerdere keren op zoek gaan naar de persoon aan wie er betekend moet worden. De politiecommissariaten moeten dan een register aanleggen. De betekening moet ingeschreven worden. Zij moeten de geadresseerde ontvangen. De envelop moet geklasseerd worden en nadien opgezocht. Ze moeten de ontvanger laten aftekenen voor ontvangst. Het ontvangstbewijs moet naar het parket worden verzonden. De niet-afgehaalde enveloppen moeten de politiediensten alsnog trachten af te geven.

Er zijn veel cijfers beargumenteerd in de commissie over wat dat nu precies betekent aan mankracht voor onze politiediensten. Meestal wordt gezegd dat het gaat over ongeveer 1 % van de werktijd van al onze politieagenten samen.

Minder administratieve taken toevertrouwen aan de politie is natuurlijk heel belangrijk, zodanig dat de politie zich meer kan concentreren op de essentiële taken. Dat is een van de voordelen van het voorliggend voorstel.

Er werd heel wat gedebatteerd over de modaliteiten van het voorstel.

Wij hebben voorgesteld dat er moet afgegeven worden door de gerechtsdeurwaarder in de woonplaats, of bij gebrek aan woonplaats in de verblijfplaats van de geadresseerde, en dus niet, zoals er oorspronkelijk stond, “ter plaatse”. Dat amendement is goedgekeurd.

Wij hebben ook een amendement ingediend over de kleur van de envelop. Misschien zult u zich afvragen waarmee we eigenlijk bezig zijn in de commissie voor de Justitie: debatteren over de kleur van een enveloppe. Maar het heeft wel een belangrijk gevolg op het vlak van de privacy als enkel de betekeningen in verband met strafzaken in een purperen enveloppe toekomen. Ik noem bijvoorbeeld een ontvanger die in een appartementsblok woont waar de postbussen kastjes zijn met een doorschijnend deurtje, of bijvoorbeeld brievenbussen waar de envelop uitsteekt. Het is dan voor iedereen heel duidelijk, daar waar zo’n enveloppe bezorgd is, waarover het gaat: de betrokken persoon heeft een veroordeling opgelopen in een strafzaak.

Dan is er heel lang gedebatteerd over het al dan niet aangetekend verzenden. Wij hebben ons uiteindelijk aangesloten bij het standpunt van de MR. Nochtans blijkt in de praktijk, zeker wanneer het gaat over betekeningen in verband met strafzaken, dat 80 % van de geadresseerden de aangetekende brief niet komt ophalen. Dat betekent natuurlijk bijkomende kosten, ook voor Justitie. Toch, gelet op de inhoud en de meerwaarde voor de ontlasting van de politie, hebben wij ons aangesloten bij het voorstel van de MR om de aangetekende brief toch nog te behouden.

Het zal dus in de toekomst niet meer voorkomen dat een burger op dezelfde dag twee akten betekend krijgt, een in burgerlijke zaken in de brievenbus en een in strafzaken, die hij moet afhalen op het politiecommissariaat. Wij steunen het voorstel en we zijn de oorspronkelijke indieners erkentelijk. Wij hopen dat op die manier de administratieve taken voor de politie verminderen.

19.02 Sabien Lahaye-Battheu (Open Vld): Mevrouw de voorzitter, heren ministers, collega’s, het wetsvoorstel werd aanvankelijk ingediend in de vorige legislatuur door collega Guido De Padt, maar ik heb het met veel plezier in deze legislatuur verdedigd.

Collega’s, de betekening in strafzaken gebeurt, ondertussen al 25 jaar, sinds de wet van 24 mei 1985, anders dan die in alle andere zaken. Mevrouw De Schamphelaere heeft het al gezegd. Het principe houdt in dat de betekening in strafzaken vandaag nog altijd aan de persoon in kwestie moet gebeuren of aan zijn of haar huisgenoten. Indien dat niet kan, omdat er niemand thuis wordt aangetroffen, laat de gerechtsdeurwaarder een bericht na ter plaatse, in de brievenbus, waarin onder andere het volgende staat. Ik citeer: “De gerechtelijke akte is strikt persoonlijk en dient door uzelf te worden afgehaald mits voorlegging van huidig bericht en uw identiteitskaart en eventueel kopie van de statuten voor rechtspersonen.” Men moet dat dan afhalen bij het dichtstbijzijnde politiecommissariaat. De gerechtsdeurwaarder laat ook een afschrift van het exploot achter op het aangeduide politiecommissariaat.

Indien de personen in kwestie niet naar de politie gaan – afhankelijk van het commissariaat geeft men de mensen een week of enkele dagen tijd –, begint de ronde die de wijkagent moet doen. De wijkagent gaat een of twee keer ter plaatse, soms drie keer. Uiteindelijk moet de politiecommissaris berichten aan de procureur over de datum van de afgifte of de reden waarom het exploot niet kon worden afgegeven.

In alle andere zaken, collega’s, laat de gerechtsdeurwaarder, als er niemand thuis gevonden wordt, een afschrift van de akte achter in de brievenbus en stuurt de gerechtsdeurwaarder daags nadien een aangetekende brief waarin de mogelijkheid wordt gemeld om nogmaals een kopie af te halen op het kantoor van de gerechtsdeurwaarder.

Over die aangetekende brief is veel debat gevoerd in onze commissie. Moet het een aangetekende brief zijn of kan het met een gewone brief? Dat is zeker niet de essentie van de tekst. Collega De Schamphelaere heeft al aangegeven dat de commissie er uiteindelijk, op basis van een aantal adviezen, voor gekozen heeft om de aangetekende brief toch te behouden.

Collega’s, met dit voorstel wordt de betekening in strafzaken dus gelijkgeschakeld met die in burgerlijke zaken. De gevolgen zijn de volgende.

Ten eerste, er is een ontlasting van onze politiediensten van een voor hen oneigenlijke taak. Dit argument of gevolg is ook de aanleiding geweest van het voorstel. Het is vooral een ontlasting voor de lokale politie, maar ook in het rapport van de federale politie in verband met tien jaar politiehervorming werd vurig gepleit voor deze wetswijziging.

Collega’s, uit een bevraging van de Vaste Commissie voor de Lokale Politie blijkt dat per zone minstens één à twee voltijdse equivalenten zouden kunnen worden vrijgemaakt door de nieuwe regeling. Dit betekent voor het hele land, waar wij 196 politiezones hebben, minstens 200 à 400 politieagenten die zich voortaan op het echte politiewerk kunnen toeleggen.

Ten tweede, een ander belangrijk gevolg is de vereenvoudiging. Er is een vereenvoudiging voor de burgers omdat zij niet meer naar het politiekantoor moeten om het exploot af te halen. Ze zullen het thuis in hun bus vinden. Er is echter ook een verbeterde kennisgeving voor de burgers, omdat ze onmiddellijk, in plaats van dat kaartje, kunnen zien waarover het gaat, waarvoor ze opgeroepen worden, als het gaat over een dagvaarding, of wat er beslist is door de strafrechter als het gaat over een vonnis.

Collega’s, ik kom tot mijn besluit. Ik dank iedereen voor de steun aan dit wetsvoorstel en ik dank ook de minister voor zijn steun. Wij hopen dat deze tekst de politie gelukkiger zal maken en meer tijd zal geven voor het eigenlijke politiewerk. Wij hopen echter ook dat de burger op een vluggere manier in kennis zal worden gesteld van belangrijke exploten, van belangrijke oproepingen. Wij hopen dan ook dat er minder verstekvonnissen zullen zijn, doordat de mensen onmiddellijk in hun bus de dagvaarding zullen vinden, waardoor justitie misschien ook voor een stuk ontlast zal worden, want na een verstekvonnis volgt vaak een verzet en twee keer hetzelfde werk voor onze rechters. Wij zullen dit voorstel dus steunen.

19.03 Bert Schoofs (VB): Mevrouw de voorzitter, wij gaan akkoord met het voorstel want het is een wijziging ten goede. Er is echter een belangrijke kanttekening, zoals ook reeds aangehaald door collega’s De Schamphelaere en Lahaye-Battheu. Hetgeen ik nu zeg is echt voor het verslag. Wij voelden meer voor de argumentatie van het College van procureurs-generaal en de Conferentie van Vlaamse Gerechtsdeurwaarders om de procedure niet te verzwaren met een extra verplichting van kennisgeving per aangetekende brief. Wij volgen dus niet de redenering van de Orde van Vlaamse Balies en de OBFG. De kosten staan volgens ons niet in verhouding tot de opbrengst aan eventuele rechtszekerheid. Dit gezegd zijnde voor alle duidelijkheid, steunen wij niettemin dit wetsvoorstel.

19.04 Marie-Christine Marghem (MR): Madame la présidente, chers collègues, depuis 1985, on sait que la signification en matière pénale et en matière civile se règle selon des modalités différentes. En effet, lorsqu’un exploit de citation en matière pénale n’a pu être signifié à la personne qui en est le destinataire, l’article 37 du Code judiciaire prescrit que la signification consiste en la remise de la copie de l’exploit, donc de la citation, au commissariat de police. L’huissier de justice laisse au domicile ou au lieu de la résidence de l’intéressé un avis indiquant l’endroit où l’exploit peut être retiré, en l’espèce au commissariat.

Dans ces cas, le commissariat de police doit prendre les mesures utiles pour que la copie de l’exploit soit remise à son destinataire et se doit également d’en aviser le ministère public qui a requis la signification de ce document très important puisque c’est celui qui introduit l’instance pénale et qui permet à la personne citée de savoir ce qu’on lui reproche et quand commencera son procès. Le ministère public qui a requis la signification contre cette personne doit savoir si elle a reçu ou, à défaut, pourquoi elle n’a pas reçu l’exploit en question.

Deux remarques concernant cette proposition. D’une part, à partir du moment où on aligne la signification civile sur la signification pénale, on libère les services de police de tâches administratives, ce qui leur permet de travailler à d’autres choses. D’autre part, j’entends bien que mes collègues, gentiment parce qu’ils voulaient faire passer cette simplification, se sont ralliés à l’amendement déposé par M. Libert qui souhaite absolument que l’huissier qui prévient l‘intéressé de son passage le fasse par lettre recommandée. Il y a eu une discussion importante sur la nécessité de procéder à un envoi par lettre recommandée.

Ce n’était pas du tout une question de méfiance envers les huissiers mais une question d’organisation et de respect des droits de la défense. Imaginez quelqu’un qui est dans le collimateur de la justice et du parquet, qui revient de vacances et qui se fait arrêter immédiatement par les policiers et emmener directement à la maison d’arrêt parce qu’un jugement a été prononcé par défaut contre lui et que ce jugement lui a été signifié dans les conditions que je viens de vous expliquer: il doit pouvoir à un moment donné faire opposition. Il est donc très important qu’on sache dans la procédure comment et dans quelle condition la personne a été avertie du fait qu’une signification de citation était recherchée contre lui.

Pour toutes ces raisons, mes chers collègues, je vous remercie de votre soutien. Le MR votera bien évidemment ce projet.

De voorzitter: Vraagt nog iemand het woord? (Nee)

Quelqu'un demande-t-il encore la parole? (Non)

De algemene bespreking is gesloten.

La discussion générale est close.

20 Wetsontwerp houdende wijziging van artikel 30 van de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie (2401/1-4)

Wij vatten de bespreking van de artikelen aan. De door de commissie aangenomen tekst geldt als basis voor de bespreking. (Rgt 85, 4) (1211/9)

Nous passons à la discussion des articles. Le texte adopté par la commission sert de base à la discussion. (Rgt 85, 4) (1211/9)

Het opschrift werd door de commissie gewijzigd in “wetsvoorstel tot wijziging van diverse bepalingen wat de betekening en de kennisgeving bij gerechtsbrief betreft".

L’intitulé a été modifié par la commission en “proposition de loi modifiant diverses dispositions en ce qui concerne la signification et la notification par pli judiciaire".

Het wetsvoorstel telt 7 artikelen.

La proposition de loi compte 7 articles.

Er werden geen amendementen ingediend.

Aucun amendement n'a été déposé.

De artikelen 1 tot 7 worden artikel per artikel aangenomen.

Les articles 1 à 7 sont adoptés article par article.

De bespreking van de artikelen is gesloten. De stemming over het geheel zal later plaatsvinden.

La discussion des articles est close. Le vote sur l'ensemble aura lieu ultérieurement.

20 Projet de loi portant modification de l'article 30 de la loi du 13 juin 2005 relative aux communications électroniques (2401/1-4)

De algemene bespreking is geopend.

La discussion générale est ouverte.

20.01 Cathy Plasman, rapporteur: Mevrouw de voorzitter, mijnheer de minister, ik zal zeer kort zijn want de vergadering was ook zeer kort.

De commissie voor de Infrastructuur heeft op 10 februari het wetsontwerp inzake de communicatie met betrekking tot de gsm-licenties unaniem goedgekeurd. Het was zo dat Belgacom via een stilzwijgende verlenging een gratis licentie heeft verkregen. Dat wil men met dit wetsontwerp in de toekomst vermijden.

Het wetsontwerp beoogt een enige heffing voor de verschillende frequenties. Wij hebben al drie 2G-licenties en de mogelijkheid voor een vierde 2G-licentie. We hebben ook reeds een 3G-licentie. Nu wordt in de optimale benutting voorzien om dit verder in te vullen voor de 3G-licentie, alsook voor de 4G-licentie.

De heer De Grootte en ikzelf hebben ook gevraagd hoe de bevoegdheidsverdeling met de Gewesten wordt geregeld, daar de media een gewestelijke bevoegdheid is. De vraag was hoe het zit met de verdeling van de heffing als men televisie kan kijken op de gsm. Blijkbaar is dat geen probleem en is er op 12 maart ook een overleg met de Gewesten ter zake.

Er was ook een interventie van de heer Deseyn, met een aantal technische aspecten en de vraag om bij de uitvoering in de koninklijke en de ministeriële besluiten specifiek aandacht te hebben voor een aantal aspecten, zoals de nieuwe technologische ontwikkelingen en de vraag om niet te speculeren bij de verkoop van de licenties.

Er werd ook een aantal technische amendementen goedgekeurd op voorstel van de heer Deseyn, alsook een amendement voor de spoedbehandeling en de inwerkingtreding op een eerdere datum, precies om te vermijden dat Belgacom gratis van zijn licentie zou gebruikmaken.

Tot daar het verslag.

Mijnheer Deseyn, ik weet dat u voor mij op de sprekerslijst staat, maar mag ik eerst nog even ons standpunt verduidelijken?

20.02 Roel Deseyn (CD&V): Mevrouw de voorzitter, mevrouw Plasman vraagt of zij eerst het standpunt van haar fractie mag verduidelijken. U bent evenwel de voorzitter van deze assemblee en ik laat het aan u over om te beslissen over de volgorde van de sprekers. (Instemming)

20.03 Cathy Plasman (sp.a): Ik dank u, collega Deseyn.

Mevrouw de voorzitter, we hebben ondertussen nieuwe informatie ontvangen. Niettegenstaande het feit dat onze fractie akkoord ging met het wetsontwerp, zullen we ons op basis van die nieuwe informatie toch moeten onthouden. In de uitvoering van voorliggend wetsontwerp is het naar mijn mening toch wel belangrijk dat er tal van nieuwe licenties zullen worden gegeven.

In een zeer recent artikel in de European Railway Review, staat dat men bij het GSM-R systeem, het veiligheidssysteem van de Europese spoorwegen, waarover we het al hadden in verband met het treinongeluk, problemen vreest van interferentie met de nieuwe technologieën. Dat is natuurlijk een zeer belangrijk punt, waarop minister van Quickenborne in de commissie niet is ingegaan. Er werden geen vragen over gesteld, maar hij heeft het onderwerp zelf ook niet aangehaald. Aangezien hij thans niet aanwezig is, kan hij ook niet antwoorden, tenzij iemand anders de technische elementen daarover kent.

In het artikel staat duidelijk dat er een reëel gevaar is voor interferentie, omdat het GSM-R systeem een zeer gevoelig systeem is. Dat moet vermeden worden. Daarom vraagt onze fractie aan de regering om via het BIPT grondig te onderzoeken of dat voor België ook het geval is. Indien dat het geval zou zijn, vragen we om aan publieke operatoren zeker geen frequenties te geven die zouden interfereren met het GSM-R systeem. Om die reden zullen wij ons bij de stemming onthouden.

20.04 Roel Deseyn (CD&V): Mevrouw de voorzitter, het wetsontwerp dat voorligt, is heel belangrijk. Het wil ruimte creëren voor een vierde mobiele operator en het wil het een en ander uit het verleden rechtzetten en repareren. We kunnen ons niet rechtstreeks tot de minister wenden, maar de experts van het kabinet zijn wel aanwezig.

We moeten toch even in herinnering brengen dat door een vergetelheid van de minister — hij vergat namelijk de gsm-licenties op te zeggen — Belgacom op 8 april 2010 zijn gsm-licentie voor vijf jaar gratis krijgt. Dat was een probleem. In 1995 had Belgacom nog 223 miljoen euro betaald voor zijn gsm-licentie. Onze fractie is absoluut geen voorstander van een gratisbeleid. Het probleem was dat de gsm-licenties een clausule van stilzwijgende verlenging bevatten. Door die licenties niet tijdig op te zeggen, gaf de minister de licenties dus vijf jaar gratis aan Belgacom en bijgevolg ook aan de andere twee mobiele operatoren. Achteraf is natuurlijk geprobeerd om die blunder recht te zetten, maar het hof van beroep te Brussel gaf op 20 juli 2009 Belgacom gelijk.

Om die reden moeten we wachten op het wetsontwerp om dat te kunnen rechtzetten. Gelet op de impact op de begroting en de deadline van 8 april, werd hier de urgentie gevraagd. Ik wil ook mevrouw Plasman bedanken voor haar verslag.

Deze tekst werd logischerwijs unaniem goedgekeurd. Indien wij geen goede sluitende regeling hadden getroffen dan zou het zeker op dat punt duidelijk zijn dat de staatskas heel wat inkomsten derft. Het gaat om bedragen van honderden miljoenen euro. Dat is het financiële luik.

Er is ook nog het technologische luik. Heel de onderbouw van de logistieke pijler van telecommunicatie is ook belangrijk in onze economie.

Ik hoop dat wij een juridisch sluitende oplossing hebben. Er waren nog last minute-tekstwijzigingen. Daarvoor moeten wij beducht zijn. Ik hoop dat wij goed werk hebben geleverd, want wij weten ook hoe de operatoren reageren. Zij zijn nogal gretig om naar de rechtbank te trekken. Een duur advocatenkantoor wordt zeer goedkoop in het licht van de bedragen die men al dan niet zou kunnen uitsparen wanneer iets niet juridisch volledig sluitend is geregeld. U herinnert zich ongetwijfeld nog de poging van Freya Van den Bossche om bij Suez een taks te heffen.

Ik hoop dat de minister afspraken met de sector heeft gemaakt, en dat er ex ante sprake is geweest van een pax telefonica. Om nare verrassingen te vermijden heeft men het spel volledig transparant gespeeld, in die zin dat de inkomsten die uit dit ontwerp moeten voortvloeien op geen enkele wijze in de begroting van 2010 zijn ingeschreven. Als de operatie volledig slaagt dan kan dit op begrotingsvlak enkel een positieve wending krijgen.

Mevrouw Plasman heeft gezegd dat wij de minister hierover niet meteen kunnen ondervragen. In de commissie was ook de toelichting uiterst summier. Misschien moeten wij het met enkele gerichte vragen in de commissie nog eens herhalen. Ik voeg mij daar graag bij.

De minister was in de commissie heel eerlijk. Hij heeft gezegd: om de filosoof Witgenstein te citeren: "Waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen."

Hij is dan ook heel consequent gebleven met zijn eigen uitgangspunt. Het ging om niet onaardige bedragen. Dat was de beruchte Twitter-commissie, collega Plasman. Achteraf konden we live getuigenissen op internet lezen. We wisten waarom het zo jolig was toen ook de blote voeten op Twitter werden gepubliceerd.

Ik weet niet of het te maken heeft met zijn internetgebruik. Het was nochtans een I-Phone. Ik weet niet of de Veiligheid van de Staat na die commissie heeft gewezen op de eventuele disclosure van publieke informatie door regeringsleden. Hier ging het niet zozeer over een staatsgeheim maar wel over de aard van de informatie waarvoor een bepaalde vorm van censuur werd gevraagd.

Voorzitter: Patrick Dewael, voorzitter

Président: Patrick Dewael, président

Zo kom ik tot een ander heel belangrijk punt. Sinds november 2008 is het stil in de Vlaamse ether. Het hele spectrum kwam vrij door het stopzetten van de analoge televisie via de ether. Wallonië volgt op dit punt pas in 2011. Vorig jaar ondervroeg ik de minister herhaaldelijk aangaande het digitale dividend, zo ook in de commissie naar aanleiding van de bespreking van dit ontwerp. Het is zeer belangrijk om de strategie en de status van het dossier te kennen. In deze zijn wij objectieve bondgenoten van de minister. Doch, de tijd verstrijkt. Het Vlaamse spectrum ligt er sinds 2008 doods bij. Wij moeten hier de mogelijkheden voor onze bedrijven optimaal benutten en ze toelaten op basis van het vrijgekomen spectrum te innoveren. Ik hoop dat de minister snel tot concrete beslissingen en afspraken komt.

Vlamingen leven in een klein taalgebied. In het vrijgekomen spectrum moet er voldoende plaats zijn voor Vlaamse content, voor media van eigen bodem.

Omroepen en Vlaamse content, dat mag geen fetisj zijn. Ik ben er voorstander van om het overgrote deel van het spectrum vrij en neutraal te laten invullen, niet gelinkt aan een specifieke technologie, device, dienst of inhoud. Het is zo dat telefoon, internet, data en tv steeds meer convergeren en via steeds meer verschillende technologieën en toestellen voorhanden zijn. Ik hoop dat de minister op dat punt tot snelle en concrete beslissingen kan komen, al dan niet vergezeld van foto’s van blote voeten.

De voorzitter: Vraagt nog iemand het woord? (Nee)

Quelqu'un demande-t-il encore la parole? (Non)

De algemene bespreking is gesloten.

La discussion générale est close.